Kalisko-Ostrowski Klub Fajki 2010

Po rodzinie Tibbe właścicielami firmy zostaje rodzina Otto.

W 1912 roku firma została sprzedana Edmundowi Henriemu Otto. Przez prawie 70 lat firma zarządzali członkowie rodziny Otto - najpierw Edmund, potem jego syn Carl i wnuk Steve (który wciąż żyje i mieszka w Waszyngtonie).

Syn Henry'ego Tibbe - Anton, pozostał na stanowisku dyrektora generalnego do 1921 roku, po czym przeszedł na emeryturę i przeniósł się do Kalifornii, aby dołączyć do swojej rodziny. Zmarł w 1929 roku z powodu problemów kardiologicznych.

Anton Tibbe

Rodzina Otto okazała się kołem zamachowym rozwoju firmy - i to nie tylko w przenośni. Miedzy innymi zaprojektowali i stworzyli większość unikatowych maszyn używanych w fabryce, z których część jest nadal w użyciu. Jednym z takich przykładów jest tokarka używana do automatycznego kształtowania główek do małych fajek, jak: Legend, Eaton, Pony Express czy Short stop. Edmund Otto stworzył i opatentował tę maszynę tokarską w 1944 roku, dzięki czemu zmechanizował znacznie proces produkcji fajek.Większe główki fajkowe kształtuje się na tokarce ręcznej.

Edmund Otto ze swoim partnerem biznesowym - Juliusem Rettke

W latach30.-50. XX wieku w czasie , gdy właścicielami Missourii Meerschaum, w fabryce zatrudniano 125 pracowników. W tamtym czasie palenie fajki było dużo bardziej popularne niż obecnie. W owym okresie fabryka sprzedawała około 25 milionów fajek rocznie, obecna sprzedaż to około 800 tysięcy sztuk rocznie.

Steve Otto i Rebeca Clinkinbeard (do niedawna kustosz muzeum MM)

Firma została kupiona przez Fendrich Industries w 1978 roku, a następnie sprzedana niejakiemu Brandenburgerowi w 1983 roku. Obecni właściciele kupili fabrykę w 1988 roku.

Rodziny Tibbe oraz Otto wywarły największy wpływ na produkcję fajek kukurydzianych w USA. To właśnie Henry Tibbe, z pomocą syna Antona, opatentował proces wypełniania "szczelin" powstałych po usunięciu ziaren, za pomocą gipsu paryskiego, który nie tylko pozwala na wygładzanie główek powstających z kolb kukurydzianych, ale również wzmacnia strukturę fajkowej główki. Otto zmechanizowali produkcję główek.

Chociaż Missouri Meerschaum zatrudniała firmę zewnętrzną - Hirschl & Bendheim do sprzedaży swoich wyrobów, to aktywność Antona Tibbe, pozwoliła na rozpowszechnienie się "kukurydzianek" po całych Stanach. Wspomniana firma "H&B" nie była w stanie zapewnić dystrybucji na całym terenie USA, więc na początku XX wieku przekwalifikowała się na produkcję fajek. Ich fabryka znajdowała się w pobliżu MM i choć stanowiła największą konkurencję, to firmy utrzymywały dobre relacje. Na początku lat 90. XX wieku "H&B" została wchłonięta przez Missouri Meerschaum Company.

Kolejnym konkurentem MMC była firma George'a Bueschera usytuowana po przeciwnej stronie ulicy. Buescher był wcześniej prezesem w MMC. Zamknął firmę bez ostrzeżenia na początku lat 90. XX wieku.

Od końca lat 90. XIX wieku do początku lat 30. XX wieku w Waszyngtonie, w stanie Missouri istniało 14  fabryk "kukurydzianek", które zniknęły w wyniku Wielkiego Kryzysu. Część została wykupiona przez Missouri Meerschaum Company.

Innymi znanymi wytwórniami fajek kukurydzianych były: Phoenix American Pipe Factory (nagle zamknięta w latach 40. XX wieku),

Union Pipe Factory (otwarta w 1905 roku, zamknięta w latach 30. XX wieku), National Cob (firma wykupiona przez MMC w okresie Wielkiego Kryzysu, znana z logo przedstawiającego czerwoną wiewiórkę - zwierzę jest na skraju wyginięcia).

No i taka to właśnie historia Missouri Meerschaum Company - światowego potentata na rynku fajek kukurydzianych.

Tekst: M. Maciejewski na podstawie materiałów przesłanych przez M.K. Szkudlarek

Fot.: internet